ฉบับปรับปรุงที่ว่าเนี่ย มันคือหลังจากที่อาจารย์เอาฉบับของคนญี่ปุ่นมาให้ดูกัน กับสอนคำศัพท์ สำนวนที่เ้ค้าใช้ๆกัน บอกเทคนิคว่าควรทำยังไง อะไรประมาณนี้ แล้วก็เอาที่เรียนๆมานั่นแหละมาปรับปรุงกับBy myself編 พร้อมกับเขียน反省ว่าเรารู้สึกยังไง รู้อะไรเพิ่มขึ้น เหมือนต่างกับคนญี่ปุ่นยังไง อะไรแบบนั้น แต่ครั้งนี้เป็นเขียน ไม่ใช่พูด มันก็เลยไร้えー、えーとให้เห็น 55+ หน้าตาเลยออกมาเป็นแบบนี้
(คลิกที่รูปเพื่อขยายใหญ่)
ที่เซนเซย์สอน คือ คนญี่ปุ่นชอบใช้คำนาม ขยายมันเข้าไปนั่นแหละ ดูจะเป็นธรรมชาติกว่า ถ้าเป็นอย่างของคนไทยจะเน้นที่กริยา รูปประโยคก็เลยจะมาเป็นแบบ おじさんはメガネをかけていて、新聞を読んでいます。 อะไรประมาณนั้นแทน
ของคนญี่ปุ่น ส่วนใหญ่เป็นสำนวน 目線が合う ตอนนั้นก็คิดนะ เป็นภาษาไทย แบบสบตากันพอดี แต่ญี่ปุ่นมันพูดว่าไงอะ สุดท้ายก็เมินมันไป ใช้คำอื่นแทน 55+ 近寄る ใช้จริงๆด้วย ไม่ต้อง+歩くนะจ๊ะ ต่อไปก็เลิกสับสนซะทีนะ 55+ ส่วน~後/影に隠れる ในที่สุดก็ได้รู้คำที่จะอธิบายฉากนั้นซะที เย้ (*≧∀≦*) แล้วก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเล่าได้คล้ายคลึงกับของญี่ปุ่นด้วย ไม่คิดว่าจะคนญี่ปุ่นที่เล่าแบบรวบรัดเหมือนกันด้วย เท่าที่ดูในชีท ส่วนใหญ่เล่ากันยาวๆ รายละเอียดมีพอสมควร 55+ แอบตกใจนิดๆนะเนี่ย
สรุปแล้วก็ดูดีขั้นทันตาเห็น
ปล. รู้เรื่องตามรูปมั้ย
(คลิกที่รูปเพื่อขยายใหญ่)
K先生
ชีทStorytellingของคนญี่ปุ่น
0 件のコメント:
コメントを投稿